Τρισδιάστατη κατασκευή

Στερνή κραυγή

«… Στερνή κραυγή κάνε τουλάχιστον εσύ,
μες απ’ τη φλόγα που σε καίει,
ν’ αντιλαλήσει ο στεναγμός σου στους αιώνες!»

Το έργο μας είναι εμπνευσμένο, από το ποίημα του Βλαντίμιρ Μαγιακόφσκι – ποιητή και θεατρικού συγγραφέα – και δημιουργήθηκε από κομμάτια φωτοτυπημένων εφημερίδων του 1974. Του δόθηκε δε ο τίτλος: Στερνή Κραυγή

Οι διαστάσεις του έργου μας, είναι 65Χ40cm. Αρχικά, δημιουργήθηκε ένας σκελετός από χαρτόνι και πάνω σ’ αυτόν οι μαθητές έκοβαν και κολλούσαν μικρά αποκόμματα των εφημερίδων, δημιουργώντας ένα κολάζ σε «ανθρωπινη» μορφή.

Δυο τρύπες ανάμεσα στο κολλάζ συμβολίζουν τα μάτια και ανάμεσά τους ένα στόμα φωνάζει δυνατά, στα θεμέλια του κόσμου, αφήνοντας τα μάτια να κλάψουν! Μέσα από τα «παγωμένα» μάτια, το ανοιχτό στόμα και την «κραυγή» που αναδύεται, αποτυπώνουμε τον δικό μας πόνο. Δηλώνουμε επίσης, τον θυμό και την αγωνία μας για την εύρεση μιας οριστικής λύσης του κυπριακού προβλήματος που εδώ και 50 χρόνια βασανίζει τον κυπριακό λαό.

Όταν ολοκληρώθηκε το κολάζ, στάξαμε μελισσοκέρι πάνω του, προσδίδοντας έτσι μία «κέρινη» μορφή στο πρόσωπο και συνδέοντας μ’ αυτό τον τρόπο τις προσευχές που κάνουμε για τα θύματα της τουρκικής εισβολής. Με μαύρη νερομπογιά, δημιουργήθηκε το περίγραμμα του προσώπου και ζωγραφίστηκαν δάκρυα που τρέχουν, αντικατοπτρίζοντας τον θρήνο που δηλώνουν τα κείμενα των εφημερίδων.

Δημιουργήσαμε δύο σχετικά όμοιες τρισδιάστατες κατασκευές. Η δεύτερη κατασκευή κολλήθηκε σε ριζόχαρτο και έγινε χαρταετός με τίτλο: Κυπριακό: Η φωνή μου, η φωνή μας, οι φωνές μας. Τόσο η πρώτη όσο και η δεύτερη κατασκευή, εμπνεύστηκαν από το έργο της κ. Αλέξιας Βασιλείου:

«ΚΥΠΡΙΑΚΟ» | Αλέξια Βασιλείου
Στο πλαίσιο της Μνήμης των 50 χρόνων της τουρκικής εισβολής 1974-2024
«ΚΥΠΡΙΑΚΟ»: Η ιστορία της Κύπρου μέσα από τους αιώνες
Ηχογράφηση : «ΚΥΠΡΙΑΚΟ», Δίσκος: Re-bE
Ποίηση: Αλέξια Βασιλείου, Σύνθεση, Φωνές, Μουσική & Ποίηση: Αλέξια Βασιλείου
© + ℗ 2009

Οδηγηθήκαμε στο συμπέρασμα πως αυτά τα κέρινα κομμάτια μιας παλιάς εφημερίδας τα οποία σχηματίζουν ένα πρόσωπο, μια πονεμένη και μαρμαρωμένη μορφή, δεν μας αρμόζουν. Ζητάμε τα αυτονόητα και φωνάζουμε δυνατά:

• Δώστε μας πίσω την πατρίδα μας, δώστε μας πίσω τα παιδιά μας.
• Ποιος φωνάζει; Εγώ, εσύ, όλοι μας.

Για το Ε.Ε.Ε.ΕΚ. Αγίου Νικολάου και το Λύκειο Αγίου Ιωάννη Λεμεσού:
Οι Συντονιστές Εκπαιδευτικοί