Ποίημα
Η Μελέκ του Μπαζμανέ1
Μελέκ2 σε λέγαν κοπελιά
Κι είχες Αγγέλους στα μαλλιά,
στη Σμύρνη τη μαγευτική,
παιγνίδια παίζαμε μαζί.
Μελέκ της νιότης μου πουλί
δε θέλησες ποτέ κλουβί.
Χρυσάφια σε στολίζανε
κι αρώματα σε λούζανε.
Στου Μπαζμανέ τις γειτονιές
γυρνούσες όλες τις βραδιές.
Το σάζι3 άρπαζε φωτιές
σαν ξεκινούσε ο αμανές.
Γλέντια τραγούδια και χαρές,
ακούγονταν στις γειτονιές
και μες στη νύχτα λέγαμε,
-κέρνα, καρντάσι’μ, κέρνα με!
Με το ποτήρι της ρακής4 ,
κεράσματα της μιας δραχμής,
ανοίγανε όλες οι καρδιές
Τούρκοι, Ρωμιοί, γλυκές στιγμές.
Σαν προσφυγάκι έφυγα
νύχτα καταραμένη
κι έμεινες μόνη να θρηνείς
Και μένανε να αναζητείς.
Σε άλλους τόπους πια πονώ
φωνάζω και παρακαλώ,
στα όνειρά μου να σε δω
για να ‘σαι αιτία που θα ζω!
1Μπαζμανέ: Συνοικία της Σμύρνης
2Μελέκ: Όνομα που σημαίνει «Αγγέλα»
3Σάζι: Μουσικό όργανο
4Ρακή: Στην Κρήτη είναι θηλυκού γένους και όχι ουδετέρου (ρακί)