Χελιδόνα

Ήδη από την αρχαιότητα τα παιδιά γιόρταζαν το τέλος του χειµώνα και τον ερχοµό των χελιδονιών µε τα «χελιδονίσματα». Κρατώντας το οµοίωµα ενός χελιδονιού, τριγυρνούσαν στην πόλη και τραγουδώντας τη «χελιδόνα», ζητούσαν φιλέµατα. Το έθιµο της «χελιδόνας» συνεχίστηκε σε πολλές περιοχές τη Ελλάδας ως τα νεότερα χρόνια. Την 1η του Μάρτη τα παιδιά ξεχύνονταν στους δρόµους, για να καλωσορίσουν τα χελιδόνια, αγγελιαφόρους της άνοιξης, που δε θ’ αργούσε να έρθει. Περασµένο σε ένα ραβδί, κρατούσαν ένα καλάθι µε φύλλα κισσού, σύµβολο της αειθαλούς βλάστησης. Στην άκρη του ραβδιού στερέωναν ένα ξύλινο χελιδόνι που είχε κουδουνάκια στο λαιµό του και, τριγυρίζοντας από σπίτι σε σπίτι, κουνούσαν το ραβδί τους και έλεγαν τα «χελιδονίσµατα».” (πηγή slideshare.net)
Έτσι κι εμείς σήμερα, φτιάξαμε τη χελιδόνα μας και είπαμε τα κάλαντα της Άνοιξης και το έθιμο της χελιδόνας στη Διευθύντρια του σχολείου! Και επειδή, δεν πολυαγαπάμε τον χειμώνα και αυτά τα κάλαντα μας φέρνουν την Άνοιξη, τα λατρέψαμε.

Ήρθε, ήρθε χελιδόνα
ήρθε κι άλλη μεληδόνα,
κάθισε και λάλησε
και γλυκά κελάηδησε :
Μάρτη, Μάρτη μου καλέ
και Φλεβάρη φοβερέ,
κι αν φλεγίσεις κι αν τσικνίσεις
καλοκαίρι θα μυρίσεις.
Κι αν χιονίσεις , κι αν κακίσεις,
πάλιν άνοιξη θ ανθίσεις.
Θάλασσαν επέρασα,
τη στεριάν δεν ξέχασα,
κύματα κι αν έσχισα ,
έσπειρα “ κονόμησα.